„Altijd en Voor Altijd: Een Belofte van de Andere Kant”
Het verhaal begint op het moment dat Teresa een telefoontje krijgt van haar oom, die haar vertelt dat haar grootmoeder is overleden. Het nieuws is verwoestend, maar Teresa is niet in staat om op tijd bij de begrafenis te zijn, aangezien haar oom haar meedeelt dat ze niet op haar zullen wachten. Haar grootmoeder was voor haar de moederfiguur die haar opvoedde na de dood van haar eigen moeder, en het idee om niet aanwezig te kunnen zijn in haar laatste momenten is voor Teresa onverdraaglijk.
Teresa probeert snel een vlucht te boeken, maar de reis wordt overschaduwd door verdriet, herinneringen aan haar grootmoeder en een overweldigend gevoel van spijt dat ze niet bij haar was. Wanneer ze eindelijk aankomt, is de begrafenis al voorbij, en het huis van haar grootmoeder is leeg, ontdaan van de warmte die het altijd had. Ze blijft achter met haar verdriet en herinneringen, terwijl ze een onvoltooide gebreide sok vasthoudt, waaraan haar grootmoeder ooit had gewerkt.
Op het kerkhof ontdekt Teresa een klein pakketje met haar naam erop, achtergelaten bij het graf van haar grootmoeder. In het pakket bevindt zich een ontroerende brief van haar grootmoeder, waarin staat dat ze had geweten dat Teresa niet op tijd zou komen en speciaal deze laatste boodschap had achtergelaten. De brief spreekt over de diepe band die ze deelden en benadrukt de liefde die ze altijd voor haar had, met de herinnering dat Teresa nooit meer te laat mag zijn. In het pakket vindt Teresa een gouden polshorloge, gegraveerd met de woorden: „Grootmoeder en Teresa. Altijd en Voor Altijd.” Het horloge wordt een symbool van de onsterfelijke liefde van haar grootmoeder en de onbreekbare band die ze deelden.
Terwijl Teresa haar grootmoeder bij het graf gedenkt, komt haar oom bij het huis aan, onverschillig en kil. Hij is vastbesloten om de bezittingen van haar grootmoeder te verkopen, inclusief het horloge, dat hij van mening is dat het aan zijn dochter moet worden gegeven. Teresa weigert echter het horloge op te geven, omdat het de belofte van haar grootmoeders liefde vertegenwoordigt, iets wat niet door materiële zaken vervangen kan worden.
Maanden later draagt Teresa nog steeds het horloge, een constant herinnering aan haar grootmoeder. Ze denkt vaak aan de levenslessen die haar grootmoeder haar had geleerd, waaronder het belang van geduld, gesymboliseerd door de onafgemaakte sok. Uiteindelijk begint Teresa te begrijpen dat het leven, net als het breien van een sok, een reeks kleine stappen is, waarvan iedere stap zijn eigen betekenis heeft.
