Vader ontdekt dat zijn tweelingzonen eigenlijk zijn halfbroers zijn – het verhaal van de dag

Vader ontdekt dat zijn tweelingzonen eigenlijk zijn halfbroers zijn – het verhaal van de dag

Harry glimlachte terwijl hij zijn kinderen hoorde lachen om iets in het kantoor van de kinderarts. “Dr. Dennison,” zei Harry, zijn handen een beetje trillen, toen de dokter binnenkwam.

“Meneer Campbell, ga alsjeblieft zitten,” zei de dokter vriendelijk en schudde Harry’s hand, waarna hij tegenover hem ging zitten. “Er is iets dat ik in privé met u moet bespreken. De jongens kunnen gerust buiten wachten.”

Harry’s hart klopte sneller van nervositeit. Hij vroeg zich af of er iets mis was met de gezondheid van zijn kinderen. Alhoewel de tweeling gezond leek, had Josh ernstige bloedarmoede, dus Dr. Dennison had aanbevolen om extra tests te doen, voor het geval een bloedtransfusie nodig zou zijn. Gelukkig was Andrew, de andere zoon, helemaal gezond.

“Dus hebben we al duidelijkheid over hoe we verder moeten?” vroeg Harry, zichtbaar ongeduldig, terwijl de jongens de kamer verlieten.

“Rustig aan, Meneer Campbell,” zei Dr. Dennison terwijl hij zich iets achterover leunde in zijn stoel. “Op dit moment maak ik me geen zorgen over Josh. Ja, hij heeft een ijzertekort, maar we gaan eerst beginnen met supplementen, eventueel via intraveneuze toediening. Ik wilde echter iets anders met je bespreken.”

Harry voelde een opluchting, aangezien de toestand van zijn zoon niet zo ernstig leek.

“Heb je de jongens geadopteerd, meneer Campbell?” vroeg de dokter plotseling, wat Harry een rilling bezorgde. “Het is een beetje ongemakkelijk om dit te zeggen, maar je bloedgroep komt niet overeen met die van de jongens.”

“Nou, dat is toch niet zo vreemd? In sommige gevallen kunnen ouders niet de juiste bloedgroep hebben om hun kinderen te helpen, aangezien kinderen een mix van beide ouders zijn,” stelde Harry voor.

“Dat klopt,” bevestigde de arts. “Maar wat ik bedoel is dat je niet de biologische vader van de jongens kunt zijn. De bloedgroepen van beide kinderen zijn A, terwijl jij en je vrouw beide B zijn.”

“Wat… maar dat kan niet!” mompelde Harry verbijsterd.

“Het spijt me, meneer. Toen ik de testresultaten zag, besloot ik om een DNA-test te laten uitvoeren. Ik begrijp dat dit moeilijk te accepteren is, maar er is meer,” zei de dokter, terwijl hij een stapel documenten naar Harry toe schoof.

Harry keek vol ongeloof naar de documenten die hij oppakte. Er stonden veel termen in die hij niet begreep, maar de woorden “halfbroers” sprongen eruit.

“Inderdaad,” zei de dokter. “Technisch gezien zijn Andrew en Josh je halfbroers, niet je zonen.”

Harry was sprakeloos. De jongens die hij twaalf jaar lang als zijn eigen kinderen had opgevoed, bleken niet zijn zonen te zijn. Ze moesten van zijn vader zijn, wat betekende dat Nancy met hem had geslapen. Maar dit klopte niet. Ze was al zwanger toen ze elkaar voor het eerst hadden ontmoet.

Toen Harry eenmaal thuis was, aarzelde hij om uit de auto te stappen. Hij hoorde zijn kinderen schreeuwen: “Opa! We hebben je gemist!”

Harry balde zijn vuisten van woede, zijn ogen vol verdriet. Maar hij kon niet zomaar naar binnen stormen om zijn vader en vrouw aan te spreken, omdat Josh en Andrew er zouden zijn. Hij dwong zichzelf tot een glimlach toen hij de deur opende.

“Wat doe jij hier, papa?” vroeg Harry, zijn stem strak.

Maar hij wachtte niet op een antwoord. De woede die zich in hem had opgebouwd sinds het gesprek met de dokter kwam naar boven. “Jongens, gingen jullie niet naar Bobby’s huis voor een avondje gamen?” vroeg hij, terwijl hij zich naar de jongens richtte en een geforceerde glimlach op zijn gezicht zette.

“Jazeker, papa! Andrew, kom op,” zei de jongen terwijl ze hun controllers oppakten en het huis verlieten. Toen Harry alleen was, verloor hij de controle.

“Heb je met mijn vader geslapen, Nancy?” barstte hij uit tegen zijn vrouw.

Nancy’s gezicht verbleekte.

“Zoon, luister, het is niet wat je denkt,” begon zijn vader, Robert, maar Harry wilde niet naar hem luisteren.

“DNA liegt niet, Nancy!” riep hij terwijl hij zijn vrouw aank keek. “Ik wil de waarheid horen!”

Nancy kon zijn blik niet verdragen. “Harry heeft alle recht om boos te zijn,” dacht ze bij zichzelf, terwijl ze terugdacht aan de gebeurtenis van 13 jaar geleden…

Nancy voelde de muziek door haar lichaam trillen terwijl ze zich door de menigte bewoog naar de bar. Terwijl ze op haar drankjes wachtte, rook ze plots een luxueuze mannengeur die haar nieuwsgierig maakte.

Een man met zilvergrijs haar en een stoere kaaklijn glimlachte naar haar. “Kan ik je een drankje aanbieden?” vroeg hij zonder schaamte. Nancy voelde zich gevleid, hoewel de man duidelijk twee keer zo oud was als zij, was hij charmant.

“Ik ben al wat aan het bestellen voor mijn vriendinnen!” zei ze bijna luid tegen hem, vanwege de luide muziek.

“Oh, je bent op een reis met je vriendinnen?” vroeg de man, glimlachend op een manier die haar aantrok.

Toen de barman haar shots bracht, merkte Nancy het niet eens. “Ik ben Nancy.”

“Robert,” zei de man.

De volgende herinnering die ze had was dat ze met hem in de lift stond te zoenen, en de volgende ochtend werd Nancy wakker in zijn bed. Ze bestelden ontbijt en praatten wat, totdat Robert zei dat hij moest vertrekken.

Nancy dacht dat ze hem nooit meer zou zien, wat prima was. Haar vakantie naar Las Vegas was opwindend en vol passie, precies wat ze zocht. Maar drie weken later ontdekte Nancy dat ze zwanger was van de man met wie ze die ene nacht had doorgebracht.

Hoewel Nancy twijfelde over abortus, besloot ze haar zwangerschap voort te zetten, uit angst dat ze later misschien niet meer in staat zou zijn om kinderen te krijgen. Ze verliet het kantoor van de gynaecoloog, onzeker over haar toekomst, maar wist dat ze iemand moest vinden om mee te praten. Daarom vertrouwde ze zich tot haar vriendin Anna.

“Vertel me niet dat je deze baby alleen krijgt! Waarom neem je geen contact op met die man uit Vegas?”

“Nee,” zuchtte Nancy.

Op dat moment onderbrak een mannelijke stem hun gesprek. “Hé, dames! Ik ben Oliver en dit is mijn vriend Harry. We zagen dat jullie nogal serieus waren, dus dachten we, waarom niet een beetje afleiding bieden?”

Anna vond Oliver aantrekkelijk en ging met hem naar de dansvloer, waardoor Harry en Nancy urenlang samen waren.

“Hé, Nancy, laten we naar de dameskamer gaan,” stelde Harry voor, terwijl hij hun gesprek onderbrak. Nancy verontschuldigde zich en liep naar Anna. “Je moet met hem slapen. Hij lijkt aardig en het was maar drie weken geleden in Vegas. Hij zal het nooit weten,” zei Anna tegen haar in het toilet.

Aanvankelijk weigerde Nancy. Ze zou zoiets nooit doen. Maar de gedachte dat haar kind misschien geen vader had, veranderde haar gedachten, en die nacht sliep ze met Harry.

Enkele maanden later vroeg Harry haar ten huwelijk, en Nancy zei vrijwel meteen ja. Ze kusten elkaar. Alles leek perfect.

“Ze zullen van je houden,” zei Harry een paar dagen later, terwijl ze op de veranda van zijn ouders stonden. Hij stelde haar voor aan zijn ouders.

“Oh, God. Ze zullen boos zijn,” zei Nancy, terwijl ze over haar buik wreef. Maar Harry was vastbesloten dat alles goed zou komen.

Toen de deur openging, kwam Harry’s moeder, Miriam, hen tegemoet met open armen. Toen rook Nancy iets… die geur van parfum die haar aan de nachten in Vegas herinnerde.

“Pap, dit is mijn verloofde,” zei Harry, terwijl hij zich terugtrok van zijn vader, om te onthullen… Robert. “En zoals je kunt zien, is er nog een verrassing: we krijgen een tweeling!”

Miriam was dolgelukkig en trok Nancy stevig in haar omhelzing, terwijl ze haar buik zachtjes aanraakte.

“Ze zou je babyfoto’s moeten zien, Harry!” zei Miriam, terwijl zij en Harry de babyalbums gingen halen, zodat Nancy en Robert even alleen waren.

“Nancy is het—” begon Robert, maar Nancy onderbrak hem.

“Ze zijn van Harry. Ik wist niet dat jij zijn zoon was. Maar deze kinderen zijn van hem. Laten we doen wat ze zeggen, ‘wat er in Vegas gebeurt, blijft in Vegas.'”

Robert en Nancy besloten het geheim van hun affaire te bewaren.

Heden…

“Zeg het me nu, papa!” Harry barstte uit. “Waarom moest onze kinderarts mijn kinderen vertellen dat ze mijn broers en zussen zijn? Hoe kon dit gebeuren?”

“Het gebeurde in Vegas,” zuchtte Robert, zijn gezicht schuldig.

“Vegas…” fluisterde Harry. “Die reis die je maakte met Anna en je vrienden, een paar weken voor je mij ontmoette, en toen sliepen we samen?”

Nancy knikte zwijgend, zonder iets te zeggen.

“Wist je dat je al zwanger was?” vroeg Harry boos.

“Ja,” antwoordde ze zachtjes.

“Je hebt me gepakt, maar niet met mijn eigen kinderen!” schreeuwde Harry.

“Het spijt me,” zei Robert, terwijl hij zich recht hield. “Maar in mijn verdediging… ze zei dat ze van jou waren.”

“Je bent een monster!” riep Nancy tegen hem. “Je wist het! En je kunt me niet de schuld geven.”

Rating
( No ratings yet )
Like this post? Please share to your friends:
Leave a Reply

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: