MIJN SCHOONMOEDER KREEG EEN KITTEN OP HAAR 77STE – BEN IK DE ENIGE DIE HIER EEN PROBLEEM IN ZIET?
Ik ben echt gefrustreerd! Mijn 77-jarige schoonmoeder heeft net een kitten geadopteerd en ik kan het niet helpen om te denken dat dit een enorme vergissing is. Ze woont alleen, haar gezondheid is niet de beste, en nu neemt ze de zorg voor een dier op zich dat veel tijd en aandacht vereist. Gelooft ze echt dat ze dit kan managen?
Kittens lijken misschien schattig, maar ze zijn allesbehalve onderhoudsvrij. Ze hebben regelmatige maaltijden, speeltijd, en zelfs dierenartsbezoeken nodig. Wat gebeurt er als ze te moe wordt of haar gezondheid achteruitgaat? Ik kan het me al voorstellen: ze raakt aan het diertje gehecht, en uiteindelijk ben ik degene die alles op zich moet nemen.
Ik stelde voor om iets eenvoudigers te nemen, zoals een vis, maar ze wuifde dat idee weg en zei dat het kitten haar „nieuwe vriend” is en haar „actief zal houden.” Actief? Wie gaat er achter het beestje aan als het in de gordijnen klimt? Zij zeker niet!
Het lijkt wel een ramp die zich langzaam aandient, maar niemand anders lijkt het te zien. Ben ik de enige die dit als een probleem ziet, of gaat dit echt slecht aflopen?