James voelde zich rusteloos. Het was weer een mislukte poging. Met een diepe zucht likte hij de postzegel en plakte deze zorgvuldig op de envelop, gericht aan zijn zoon Andrew

James voelde zich rusteloos. Het was weer een mislukte poging. Met een diepe zucht likte hij de postzegel en plakte deze zorgvuldig op de envelop, gericht aan zijn zoon Andrew

Sinds de begrafenis van James’ overleden vrouw was de relatie met zijn zoon bekoeld. Hoewel James keer op keer had geprobeerd de band te herstellen, bleef Andrew zijn toenaderingen afwijzen.

Die middag haalde James de stapels post uit zijn brievenbus. Hij liet zich in zijn stoel zakken en legde de brieven achteloos op de salontafel. Toen viel zijn oog op een specifieke envelop, en zijn hart maakte een sprongetje…

Met trillende vingers scheurde James de envelop open. Tot zijn verbazing vond hij een Polaroidfoto.

“Andrew!” fluisterde hij zachtjes, zijn stem vol emotie. Op de foto zag hij zijn zoon breed glimlachend naar de camera kijken, zijn arm liefdevol om zijn vrouw geslagen. Naast hen stonden twee jongens, trots poserend met stralende gezichten.

James’ ogen vulden zich met tranen. Was dit een teken dat Andrew hem eindelijk had vergeven?

Maar toen hij de foto omdraaide in de hoop een warme boodschap van zijn zoon te lezen, trof hij een ijskoude tekst aan. Een tekst die hem compleet van zijn stuk bracht.

“James, je hoort niet bij deze familie. Stop met me brieven te sturen. Binnenkort woont hier niemand meer om ze te ontvangen.”

“Wat? Gaan ze verhuizen?” vroeg James zich geschokt af.

Gedachten maalden door zijn hoofd. Na jaren van stilte had Andrew hem plotseling iets gestuurd. James voelde dat er meer achter deze boodschap zat en besloot dat het tijd was om zijn zoon op te zoeken.

Andrew woonde acht uur verderop, en James was vastbesloten om de reis te maken.

De volgende ochtend reed hij over de snelweg. Terwijl de kilometers onder zijn wielen verdwenen, dacht James na over alles wat er in het verleden was gebeurd. Hoe meer hij nadacht, hoe duidelijker het werd: hij kon Andrew niet de schuld geven van hun vervreemding. Alles was begonnen met zijn eigen fouten.

Rating
( No ratings yet )
Like this post? Please share to your friends:
Leave a Reply

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: