Een werknemer in een fabriek voor diepgevroren vis maakte een ervaring mee die hem zijn leven lang bij zou blijven
Tijdens zijn werkshift raakte hij per ongeluk opgesloten in de industriële vriezer. In zijn wanhoop schreeuwde hij om hulp, maar de dienst was al afgelopen en de fabriek was helemaal leeg. Terwijl de ijzige kou steeds sterker werd, besefte hij dat zijn lot waarschijnlijk al was bezegeld.
Op het moment dat alles verloren leek, gebeurde er iets onverwachts: de deur ging open en de beveiligingsagent van de fabriek kwam hem in de laatste seconde redden, waardoor hij een zekere dood ontkwam.
De volgende dag vroeg de manager, nog steeds geschokt door wat er was gebeurd, aan de bewaker: “Hoe wist je dat hij binnen was en niet met de anderen was vertrokken?” De bewaker antwoordde eenvoudig, maar met een diepe betekenis: “Van alle werknemers was hij de enige die me elke dag begroette. Altijd glimlachend en met de vraag hoe het met me ging. Die avond merkte ik dat hij er niet was. Ik had zijn stem niet gehoord en zijn glimlach niet gezien. Ik voelde dat er iets mis was, dus besloot ik hem te zoeken… en ik vond hem.”
Soms kan een klein gebaar van vriendelijkheid het verschil maken tussen leven en dood.
Bron: Sobre literatura
